Ekmeği paylaşmak ekmekten daha lezzetlidir!‏

YÖNETICI Mesaj Sayısı : 178 Yaş : 53 Kayıt tarihi : 03/12/08

Bozuk Simit paraları ile cenneti satın almak!
>
> Günün son dersinin sonuna gelinmişti. Öğrenciler çıkmak için
> sabırsızlanıyordu. Defter ve kitaplarını çantalarına koydular. Zil çalar
> çalmaz, dışarı çıkmak için hazırdılar. Yalnız, Ali hazırlanmamıştı.
> Gecikmek için de elinden geleni yapıyordu. Nihayet zil çaldı. Öğrenciler
> bir anda kapıya yöneldi. Ali, yerinden kalkmadı. Ağır ağır eşyasını
> topladı. Bir yandan göz ucuyla öğretmenine bakıyor, bir yandan da
> arkadaşlarının gitmesini bekliyordu.
>
> Öğretmeni, onun bu halini fark etti:
> - Hayrola Ali, dedi. Eve gitmeyecek misin?
>
> Ali, son arkadaşının da çıktığını görünce cevap verdi:
> - Sizinle konuşmak istiyordum öğretmenim.
> - Peki, dedi öğretmeni. Ne söyleyeceksin bakalım?
> - Ahmet arkadaşımız var yaâ€¦
> - Evet, ne olmuş Ahmet'e?
> - Durumları pek iyi değil galiba. Annesi, beslenme çantasına pekiyi şeyler
> koymuyor. - Eee?
> - Ona yardim etmek istiyorum. Ama benim yardim ettiğimi bilirse üzülür.
> Günde bir simit parası biriktirip her hafta size versem, siz de ona
> verseniz?
>
> Cebinden bir avuç bozuk para çıkarıp öğretmenin masasının üzerine koydu.
> Nurhan Öğretmen, paraya dokunmadı. Sandalyesine oturup düşündü. Ali
> hakkındaki bilgilerini yokladı. Bildiği kadarıyla ailesinin durumu pekiyi
> değildi. Bu çalışkan ve sevimli öğrencisi, ne kadar da iyi niyetli ve
> düşünceliydi. Zengin bir ailenin çocuğu değildi. Buna rağmen yardim etmek
> istiyordu. Üstelik yardım ettiğinin bilinmesini istemiyordu.
>
> Nurhan Öğretmen:
> - Dur bakalım Ali, dedi. Bildiğim kadarıyla sizin de maddÃ(R) durumunuz
> pekiyi değil. Yanlış mı biliyorum?
> - Doğru biliyorsunuz öğretmenim. Babam gündelikçi. Çoğu zaman iş
> bulamıyor. Ama ben de çalışıyor, para kazanıyorum.
> - Nerede çalışıyorsun?
> - Simit satıyorum.
>
> Nurhan Öğretmen yine durup düşündü. İyiliğin bu kadarına ne demeliydi
> şimdi? Bunun gerçekleşmesi zordu. Onu, bundan vazgeçirmek için bir çare
> bulmalıydı. Bunu yaparken, sevimli öğrencisini de kırmamalıydı. Onunla
> biraz daha konuşursa, belki bir yolunu bulurdu.
>
>
> Nurhan Öğretmen, Ali'ye dondu:
> - Büyüyünce ne olmak istiyorsun, diye sordu.
> - Çok zengin bir işadamıâ€¦
> - Niçin?
> - İnsanlara daha çok yardım etmek içinâ€¦
> - Güzel, dedi Nurhan Öğretmen. Bak simdi Ali, Ahmet'in ailesinin durumu
> pekiyi değil, bu doğru. Ama sizinki de bundan pek farklı değil. İstersen
> acele etme. Çok zengin olduğun zaman insanlara yardim edersin. Olmaz mı?
> - Olmaz, dedi Ali. Şimdi yapmalıyım.
> â€" Neden olmaz?
> â€" Üç sebepten dolayı olmaz.
>
> Birincisi: Bu para zaten benim değil. İyilik ettiğim için Allah, beni
> insanlara sevimli gösteriyor. İnsanlar da bundan etkileniyor, daha çok
> simit alıyorlar. Bu sayede gün boyu çalışanlardan bile fazla simit
> satıyorum. Hele mahallede Hasan Amca var, her gün iki simit alıp
> güvercinlere veriyor.
>
> İkincisi: 'Ağaç yas iken eğilir.' deniliyor. Şimdiden iyilik yapmayı
> öğrenmezsem büyüdüğümde hiç yapamam.
>
>
> Üçüncüsü ise daha önemli: Büyüdüğüm zaman çok zengin bir işadamı olmak
> istiyorum. Zamanında yatırım yapmayanlar büyük işadamı olamazlar.
>
>
> Nurhan Öğretmen, karsısında büyük biri varmış gibi dinliyordu:
> - Bu sonuncusunu pekiyi anlayamadım, dedi.
>
> - Açıklayayım öğretmenim, dedi Ali. Şimdi, çok zengin olmadığım için,
> ancak günde bir simit parası kadar yardım edebiliyorum. Bundan fazlasını
> veremem. Allah, Cennet'i gücü kadar iyilik edene veriyor. Şimdi gücüm bu
> olduğuna göre, Cennet'in fiyatı birkaç simit parası kadardır. Eğer zengin
> olmadan ölürsem birkaç simit parasıyla Cennet'e girebilirim. Bundan daha
> karlı bir yatırım olur mu?
>
>
> Nurhan Öğretmen'in gözleri dolmuştu. Başını 'Evet' anlamında sallarken
> Ali'yi evine yolladı.
>
>
> Sınıfa geri dönerken okulun boşaldığını fark etti. Eşyalarını toplamak
> için masasına döndüğünde Ali'nin bıraktığı paraların masa üstünde
> kaldığını fark etti. Sandalyesine gayri ihtiyari oturdu ve paraları eline
> aldı.
>
> Hiçbir para ona bu kadar kıymetli gelmemişti. Sanki elinde dünyanın en
> kıymetli incilerini, yakutlarını, elmaslarını tutuyordu. Hatta bu paralar
> onlardan bile kıymetliydi. Bu paralar, bu bozuk SIMIT paraları, Cenneti
> satın alabilecek paralardı. Sanki hiç bırakmak istemeyen bir duygu ile
> sımsıkı kavradı bu bozuk simit paralarını.
>
> Oturduğu yerden kalkamadı Nurhan Öğretmen. İçinin dolduğunu, Tarif
> edilemeyen duygulara boğulduğunu hissetti. Birden boşalan sağanak
> yağmurlar gibi ağlamaya başladı. Ağladıâ€¦ Ağladıâ€¦ Ağladı.

Admin Mesaj Sayısı : 120 Kayıt tarihi : 04/12/08

Cok düsündürücü ve o kadarda anlamli bir yazi....yüregine saglikkkk sulemmmm.............. 1666