Kimler kondurmuş bu papatyaları
buğday sarısı saçlarına kadınım
oysa ben dokunmaya kıyamazken
bir tek teline bile....
gözlerim bakmıyor eskisi gibi
yarım yamalak uykularda artık haram
saksımda ki karanfilin gölgesinde uyandı hep ruhum
her sabah
yolculadı seni
bekledi akşam dönüşlerini
gel-gitlerin de hayatın....
ben böyle ...
seni sensizlikte yaşatmaya çalışırken
sen kadınım
hangi şehrin havasını solumaktasın şimdi.
kimbilir hangi misafir gönüllerdesin ..........